Meyvenin İsmi : Mocha Mocha No mi  Onaylandı----Kısıtlanarak onaylandı

Meyve Özelliği : Gördüğün bir meyveyi anında 30 Dk zaman sınırlamasıyla kendine kopyalayabilmek birden fazla meyveyi aynı anda kopyalayabilir ama 30 dk bittiği gibi .... süre içinde yeniden o meyveyi kopyalayabilir. Kopyaladığı meyvenin kullanıcısı eğer ölürse bu meyve tamamen Guapyn'e geçiyor böylece kopyaladığı meyve + ölen kişinin sahip olduğu meyveyi kullanabiliyor kopyaladığı meyvelerin kullanıcılarından birden fazla kişi ölürse mesela 3 meyve kullanıcısı öldü üçünede sahip olabiliyor 3 ünüde kullanabiliyor bundaki sayı sınırlaması Guapyne bağlı ne kadar isterse kullanabilir.

Örnek Rp:

Spoiler

Marine muhafızının sesiyle uyandım.”Hadi kalk.Çıkıyorsun!” diye bağırdı.Elindeki anahtarla hücrenin kapısını açtı marine.Bense hala ne olduğunu anlayamıyordum.Bir marineyi yumruklamıştım ve sadece 3 gün mü kalmıştım kodeste.Çıkınca ne yapıcaktım.Bir amacım yoktu.Bir amaç arama isteğim bile yoktu.İçimden keşke o marine beni öldürseydi diye geçiriyordum.Yavaşça bir taş kadar sert olan yataktan kalktım ve hücrenin kapısına doğru yürüdüm.Ben kapıdan çıkarken nedense marinenin yüzünde sinsi bir sırıtış vardı.O sırada ne olduğuna anlam veremedim .Hala uykuluydum ve “Büyük ihtimalle yanlış görmüşümdür.” deyip geçtim.
Eşyalarımı almak için yavaşça görevliye yaklaştım.Görevli “İsmin neydi senin?” dedi.Bir an dondum.İsmim neydi benim.İsmimi seviyor muydum ben ? Yoksa sadece hayatımın anlamını hatırlatan bir sözcük grubumuydu.Tam o sırada arkadan “Guapyn o piçin ismi.Aaa böyle yapma ama burnumu kırabilen bir adam en azından ismini hatırlayabilir dimi.İnsanlar daha adını hatırlayamayan bir adam tarafından burnumun kırıldığını öğrenirlerse alay konusu olurum.” Dedi.Bu ses bir anda beni kendime getirdi.Hatırlıyordum.Bütün anılar bir anda beynime hücum etti ve sanki içimde bir öfke ve nefret volkanı patlıyormuş gibi hissettim.Bu oydu.O adamdı.Hayatımı yok eden adamdı.Ellerim reflekssel bir hareketle yumruk oluşturdu ve aynı şekilde ayaklarım adama doğru atıldı.O sırada bedenim bilinçli olarak hareket edemiyordu.Yaptığım hareketin sonucunun ne olacağını düşünemiyordum.Beynimden sadece tek bir düşünce geçiyordu.Bu adam niye hala hayatta!!Adamın yüzüne baktım.Gülümsüyordu.Niye gülümsüyordu bu lanet olası adam.Bir anda adamın önünde 2 tane üniformalı marine belirdi.Beni kollarımdan yakaladıkları gibi duvara yapıştırdılar.Adam hala gülüyordu.Bu sefer sesliydi.Adeta gözümün içine sokmak için gülüyordu.”Götürün şunu gözümün önünden.” diye bağırdı.İki marinede bir ağızdan “Emredersiniz efendim.” Dediler ve beni sürüklemeye başladılar.
Marineler beni dışarı doğru attılar.Merdivenlerden yuvarlanarak aşağı düştüm.Yerdeki kumlar ağzıma doluyordu.Kalmak istemiyordum.Belki izin verirsem kumlar beni boğabilirdi.Gülme sesi yeniden kulağımda çınladı.Adam merdivenin üzerinden gülüyordu.Elinde eşyalarımın bulunduğu bir poşet vardı.”Eşyalarını al ve git buradan köpekçik.Bir daha bana vurmaya çalışırsan idam edileceksin.” Dedi gülerek ve poşeti yüzüme fırlattı.Daha fazla uğraşmanın bir yararı yoktu.Poşeti yerden aldım ve ayağa kalktım.Yavaşça ve ağlamaklı bir halde eve doğru yürümeye başladım.
Elimdeki eşyalara bakmak bana onu hatırlatıyordu.Adeta bir güneşe benziyordu hayatta kalan tek yakınım Annem.Hayatımın güneşi…Şu an onu düşündüğümde aklıma gelen ilk sahne onun önümde yatan ölü bedeni oluyordu.Bu görüntü artık öfke değil artık sadece üzüntü veriyordu.Bir anda onun sesini duydum.”Sakın kendini harab ediyim deme.Yaşa benim için yaşa.Benim için vazgeçtiğin ve seni mutlu eden hayallerin peşinden koş.İlk ciddi sözünde bana söylediğin gibi git ve dünyanın en güçlü korsanlarından biri ol.Benim hartım için yaşa ve mutlu ol.” Bu sözler beni kendime getirmişti.Evet ne yapıyordum ben.Annem asla böyle hayatımı mahvetmemi istemezdi.Onun son sözlerini yerine getirmezsem cennette büyük ihtimalle beni eşek sudan gelinceye kadar döverdi.Kendimi toplamalıyım.Kalbimi nefret ve öfke ile doldurmamalıyım.Şu anda içimde bulunan öfkeyi şimdilik gömmeliyim.Dünyanın en güçlü korsanlarından biri olacaksam bir plan yapmalıydım…
Hızlıca evin kapısını açtım.Artık kendimi daha iyi hissediyordum.Bir amacım vardı.Dünyanın en güçlü korsanlarından biri olacaktım ama ilk önce bir tayfa bulmalıydım.Aynı zamanda daha da güçlenmeliydim de.Bu şekilde kimsenin beni takip edeceğini düşünmüyordum.O anda aklıma dank etti.Ailemizdeki en güçlü kişi büyükbabamdı.Anlattığı hikayelere göre gizli bir şeytan gücü vardı.Tabi küçüklüğümde bana da bahsetmişti biraz fakat zamanı yeterli değildi.Eğer güçlenmek istiyorsam büyükbabamın eski eşyalarını bulmalıydım.Onları bulabileceğim tek yerse büyük babamın özellikle yaptırdığı anıt mezardı.Bütün eşyaları onunla beraber içine gömülmüştü.
Son hız büyük babamın tepedeki mezarına koşuyordum.Bir anda kendimi çocuk gibi hissettim.Küçükken de aynı bu şekilde tepeye koşarak çıkardım.Aynı küçüklüğümdeki gibi uzun otların üstünden atlamaya başladım.Sanki küçük bir anda olsa bütün üzüntüm kaybolmuştu.
Tepenin manzarası çok güzeldi.Bütün adayı ve okyanusu görebiliyordum.Adeta her yere kuşbakışı bakıyordum.Anıt mezarın önünde durdum.Kapının üstünde işlemeler vardı.Taştan kapıyı itmeye çalıştım ama çok ağırdı.Etrafa biraz göz gezdirdim.Kapının üstünde bir şeyler yazıyordu.”Kaybolan sanatın küçük bekçisi kapı sadece sana açılacak.Adını söyleyemediğin şey nedir ?” Bu bir bilmeceydi.Büyükbabam her zaman bilmeceleri sevmişti.Küçük bekçi diye bana sesleniyordu.Peki adını söyleyemediğim şey neydi.Bulmuştum.Şeytanın gücü ismini bir türlü aklımda tutamıyordum.Bu yüzden yeni bir ad vermiştim.Kapıya yaklaştım ve “Şeytan güçlen” diye bağırdım.Kapıdan sesler gelmeye başladı.O ağır kapı yavaşça aralandı ve açıldı.
Mezarın ortasında büyük babamın tabutu duruyordu.Önündeki küçük sütunun üstünde bir kitap vardı.Kitap büyükbabamındı.Hatırlıyordum.Ne zaman bana bir şey öğretecek olsa o kitaba bakardı ve ordan seçerdi.Kitabın kapağını açtım.İçinde değişik meyve resimleri vardı.Hepsini yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım.Birazcık daha ileri gittim.Mezarın etrafında 3 sütun duruyordu.Birinde kitap , birinde sandık ve sonuncusunda bir mektup duruyordu.Mektubu elime aldım.Büyükbabamdandı.”Burayı bulacağını biliyordum.Burdaki hazineleri iyi kullan.Ayrıca burayı bulduğuna göre ihtiyacın var demektir.Başından ne geçtiyse hepsi artık geçmişte kaldı.Kendini toplamalısın.Bana layık bir varis ol küçük çekirge…” Bir anda duygulanmıştım.Büyük babam daha ölmeden önce yazdığı mektupla bana nasıl cesaret vereceğini biliyordu.Sandık çok gizemli görünüyordu.İçinde ne vardı acaba.Anılarımı bir kontrol ettim fakat bunu daha önce hiç görmemiştim.Acaba neydi bu.Sandığa yaklaştım ve içini açtım.İçinde garip görünüşlü bir meyve vardı.Cesaretimi topladım ve tamamını karnıma indirdim.

-- Edited by Hawkeye Mihawk on Sunday 9th of September 2012 02:40:07 PM

Meyvenin İsmi : Kaze Kaze No Mi

Nasıl bir meyvedir ? : Bu meyve kişiye rüzgarı kontrol etme gücü sağlar. Kişi meyvede ustalaştıkça daha güçlü ve hızlı rüzgarlar çıkarabilir. Ayrıca kesici rüzgarlarda yollayabilir. Rüzgarın kesiciliği hızına göre değişmektedir. Ayrıca kişi kendine rüzgardan bir zırhta yapabilir. Silahını ve bedenini bu rüzgardan görünmez zırh ile kaplayıp küçük saldırıları savuşturabilir. Meyvede çok çok ustalaşan biri uçmayı bile başarabilir. (Tabi şu an ile imkansız bir şey bu :D ) Ayrıca kişi rüzgar ile insanların görüş alanını ve hareketlerinide kısıtlayabilir. Kişini çıkardığı rüzgardan farklı bir şekilde doğal olarak havada güçlü rüzgarlar varsa bu da meyve kullanıcısının gücünü arttırır.

Pyskos'un bu meyve için tasarladığı bir patenide vardır. Bu patenin iç kısmında boşluklar vardır. Pyskos ayaklarından bu patene doğru rüzgar çıkartıp tekerlekleri döndürerek ilerler. Ne kadar hızlı rüzgar çıkartırsa o kadar çok hızlı hareket eder.

Meyvenin rpsi : Pyskos 3-4 yaşlarında iken . Babasıyla balık tutmaya giderler ancak büyük bir fırtına gelir ve Pyskos tekneden düşer , babasıyla ayrılır ve bir adaya doğru sürüklenir . Adada 10 gün boyunca kalır . Ada'nın zengin bir doğası vardır . Her tarafta meyveler, şelaleler , dereler vardır . Pyskos için burası bir cennet gibidir . Pyskos gene bir gün meyve yemek için gezinirken değişik yapıda bir meyve görür . Ancak bu meyve herhangi bir ağaçta yetişmemiştir . Bir sepetin içinde durmaktadır . Pyskos meyveyi alayım derken sesler duymaya başlar . Biraz daha ileriye giden Pyskos adanın öbür ucunda bir korsan gemisi görür. Çok korkan Pyskos garip bulduğu meyveyide alıp kaçar .Pyskos bu meyveyi korsanların bıraktığını düşünür ama meyveyi korsanlara vermek istemez . Korsanlar aslında meyveyi düşürmüştür . Pyskos'un o duyduğu seslerde meyveyi aramaya gelen korsanların sesleridir . Meyveyi bulamayan korsanlar çıldırır ve gemilerini bırakıp meyveyi aramaya başlarlar . Bunu fırsat bilen Pyskos korsan gemisinide alıp adadan kaçar . Babasıyla pek çok kez balık tuttuğu için denizde pek zorluk çekmez ama açtır . Bu yüzden garip meyveyi yemeye karar verir .Pyskos bir süre sonra tekrardan acıktığını hisseder ancak yapacak bir şey yoktur bu yüzden tüm dikkatine denize vermeye yoğunlaşır ancak denizde hiç rüzgar yoktur. Canı sıkılan Pyskos daha çocuk olduğu için eliyle rüzgar oluşturmaya çalışır kendi çapında eğleniyordur ama Pyskos elini gitmek istediği yöne doğru ne kadar hızlı atarsa o kadar hızlı ve güçlü bir rüzgar çıktığını görür . Buna anlam veremeyen Pyskos gülmeye başlar ve ileriye doğru yaptığı hareketleri gemiyi hareket ettirmek için değilde kendini hareket ettirmek için de kullanmak ister . Eliini yere doğru hızlıca savurur Pyskos birden havalanır ancak dengeyi sağlayamayan Pyskos yere yapışır.Tam o sırada Pyskos babasını bulur ve bunları açıklar babası bunun Şeytan meyvesi olduğunu Pyskos'a söyler ama Pyskos için şimdilik bu bir oyundur . Ne tür bir lanet içinde olduğunu daha farkedememiştir .

Meyve İsmi: Kino Kino No Mi (türkçesi dün dün meyvesidir kelimenin orjinali kinou dur)

Nasıl bir meyvedir: kullanıcıya geçmişi görme gücü verir. ama kullanıcı bunu yaparken çok fazla konsantre olmalıdır. hemde geçmişteki olaylara müdahale edemez sadece izler. ve ilk başta(gücünü iyi kullanamadığı zamanlarda) gücünü kullanırken sadece bakmak istediği zamana ait birkaç resim görür ilerledikçe görüntülerin netliği artar ve video ya ve ordanda 3d yayına geçer :D kullanıcı meyveyi kullanırken gözlerini kapatmak zorundadır.

Meyve RPsi:

Spoiler

Yine güzel bir yaz sabahıydı. O gün erken kalkmıştım. Gökyüzü masmavi ve çok aydınlıktı kuşlar ise havada süzülüyor ve sesleri tüm adaya yayılıyordu. Bir an kuşlar gibi olmak istediğimi farkettim havada süzülmek özgürce takılmak yürüyen tüm varlıklara acımak... Sahil kenarına vardığımda limanda bir gemi gördüm. Daha önce gördüklerime hiç benzemiyordu. Çok uzaklardan gelmiş gibiydi. Etrafıma bu geminin kime ait olduğunu sormak için bakınırken garip birisi yanımda belirdi aniden. Garip şekilli kafası, fransız bıyıkları ve kepçe kulaklıklarıyla taşıdığı o gözlüğü ile "Selam genç adam bugün senin şanslı günün" dedi. Şaşırdım ve "Şanlı gün ha.. Bugünün neresi farklı dünden" dedim. Adam sırtımdan hafifcene ittirerek yürümeye başladı ve "Farklı çok farklı" dedi. Ben biraz ürperdim ancak başıma geleceklerden habersiz onunla beraber yola koyuldum. Limanda gördüğüm gemiye çıkarak "Hadi gelsene" dedi. İstemeyerek de olsa gemiye bende ayak basmıştım. Normalde böyle insanların dediklerini aldırmazdım ancak bugün bende bir özgüven vardı. Belki de gerçekten bugün şanlı günüm olacaktı. Gemi çok değişikti. İçinde çeşit çeşit hayvanlar bulunuyordu yılan,maymun, köpek,kuş... Beni bir odanın içine soktu ve " burada bekle ve hiçbirşeyi karıştırma" dedi. Sanki beni esir tutuyorlarmış gibi hissettim ancak herifin sözlerini dinlemek zorundaydım çünkü kendimi savunacak bir silahım bile yoktu. Adam sonunda geldi ve "Sana artık ihtiyacımız kalmadı" dedi. Ben " Ne oluyor hani şanslıydım ve ne demek ihtiyacımız kalmadı" dedim. Adam " Seni öldürmediğime dua et pislik" dedi ve beni odadan sürüklemeye çalıştı. Gemini güvertesine geldiğimizde yola çıktığımızı farkettim. Denizin ortasındaydım yanımızda bu gemi kadar büyük bir gemi vardı ve gemideki adamında artık bana ihtiyacı kalmamıştı. Büyük ihtimal denizin dibini boylayacağım diye düşünürken adam "alın bunu altaki benim odamın yanına koyun" dedi. Güvertede iki kişinin karşılıklı konuştuğunu gördüm ve bir adamın elinde küçük bir sandık vardı. Sandığı açtı ve içinde garip bir meyve vardı. O sırada aklıma hocamın anlattığı şeytan meyvesi geldi. Belki de tek kurtuluşum odur diye düşünürken beni alt kata indirdiler ve kapıyı üstüme kapattılar. Aradan bir iki dakika geçtikten sonra yukarıda silah sesleri ve çığlıklar duymaya başladım. Ardından gelen bir iki dakika içerisinde kalıplı bir herif odamın kapısını kırarak açtı. Yandaki gemi meğerse denizcilermiş ve bu gemideki adamın da ödülü varmış. Denizciler bu gemide neden bulunduğumu ve niye kapalı tutulduğumu sormuştu. Ve bu sorulara sorarlarken kaptanın elindeki sandığı gördüm. Bunu almak için yalan uydurabilirdim. Tek sorun bu meyveyi denizcilerin getirme ihtimaliydi. Ancak bu riski alarak "Efendim elinizde gördüğünüz bu meyve bana dedemden kalmıştı. Ve bu adamlar bu meyvenin bende olduğunu anlayınca bana arkadaşmış gibi davranıp gemiye bindirdiler. Çok geçmeden ise niyetleri belli olmuştu. Siz gelmeseniz ben en yakın adada bırakılacaktım ve dedemin meyvesi ise onlarla beraber kayıplara karışacaktı. Çok sağolun beni kurtardığınız için" diyip önlerinde eğildim. Kaptanda anlattığım hikayeye biraz inanmış olacak ki bana bakarak "Deden mi deden bunu nerden bulmuş olabilir ki?" dedi. Ben de ustamın bana anlattığı bir kaç grandline hikayesinden birini değiştererek anlattım. Kaptan bana bu hikaye ile iyice inanmıştı ancak meyveyi verip vermeme konusunda hala kararsız gibiydi. Kaptanla muhabbet etmeye başladım. Beni adama bırakıp daha sonra yoluna devam edecekti. Bir kaç saat ardından adama varmıştım. Denizcileri selamlayarak evime doğru yol almaya başladım. Arkamdan gelen ses bunu engelledi. "Hey dedenin sandığı senin için kıymetli değil mi evlat? Değilse bizde kalabilir" dedi. Ben ise sanki gerçekten benim malımmış gibi havalara uçarak kaptana doğru koştum. Ona sarılıp yanaklarından öptüm. Biraz abartmış olabileceğimi farkedince "Teşekkür ederim efendim" dedim. Ardından eve doğru yürümeye başladım. Eve girdiğimde sandığı açtım ve garip ve üzerinde spiraller olan bir meyveydi. Bunu yiyenlerin yüzemeyeceğini biliyordum ancak bilmediğim şey küçük bir parçasını alsan bile o meyvenin özellikleri sana geçerdi. İşte bu yüzden merakıma yenik düşüp meyveden bir ısırık almıştım.

Meyve İsmi: İce İce Fruit

Nasıl bir meyvedir: Sahibine buz yaratma yeteneği veriyor.Buza dönüşemiyorsun

Meyve RPsi:

Spoiler

Madara bir gün ıssız bir adada uyurken bir anda ailesinin öldürüldüğü kabusunu görür.Kendine gelmek için yüzünü yıkamak için denize gittiğinde kıyıya vuran bir meyve görür.Ve Madara 1 haftadır açtır yiyecek bir şey bulduğuna sevinmiştir ama yinede hayal gördüğünü sanıp yüzünü yıkayıp öyle bakmak istemiştir.Yüzünü yıkadıktan sonrada meyveyi gören Madara meyveyi yemiştir.Fakat yediği meyve şeytan meyvesiydi.Meyveyi yedikten sonra denizde kendini halsiz hisseden Madara duyduğu bir şeyi hatırlar , "Şeytan meyvesini bilir misin ? Duyduğuma göre yiyen kişi çok büyük bir güç kazanır fakat asla yüzemezmiş." ve Madara tekrar düşünür ve saçma olduğunu düşünüp denize girer fakat bir anda hareketsiz kalır.Madara panikler ve geri çıkar(kıyının orada) kayığı ile biraz ileri gittikten sonra tekrar girmeyi dener girer ve boğulmaya başlar çekiç gibi olur ve denizin dibini boylamaya başlar.Derken ordan geçen bir gemi bu olayı görür ve Madara'yı kurtarır sonra Madara'ya şeytan meyvesi yiyip yemediğini sorar bir şey bilmeyen Madara bir meyve yediğini ve sonra denizde kendini halsiz hissetdiğini söyledikten sonra kurtaran kişi onun bir şeytan meyvesi ve büyük bir güç kazandığını söyler.Söyledikten sonra adam gemisiyle ordan uzaklaşır ve Madara şaşkın şaşkın yoluna devam eder.

-- Edited by Uchiha Madara on Tuesday 18th of September 2012 05:56:54 PM

Meyve ismi: Rai Rai No Mi

Nasıl bir meyvedir:Kullanıcıya şimşek yaratma gücü verir.Karşılığında kullandıktan 1 dakika sonra kullanıma göre vücuda bir yan etki bırakır.Şimşek kullanıcıya zarar vermez.Kullanıcı vücudunu elektriğe dönüştüremez.(Ustalaştıkça yan etkileri azalır.)

Meyve RPsi:
Öfke ile ormanda koşuyordum.Bacaklarım istemsizce ileri doğru gidiyordu ve ormana ait kabuslarım yavaşça canlanıyordu.Birden durdum.Nereden geldiğimi, nereye gittiğimi tamamen unutmuştum...Öfkeliydim...Aynı zamanda savunmasızdım...Ufak bir esinti çevremi saran uzun ağaçların yapraklarına yavaşça dokunmuş olmalı ki hafif bir hışırtı duymuştum.Zaten yorgun olan bedenim bir koşuşturmayı daha kaldıramazdı.En azından etrafıma bakınabilirdim..."Bana ne oldu?"dedim kendi kendime.Sinirlerim bozuktu ve kıpırdayamayacak bir yorgunluktaydım."Dişlerimi biraz daha sıkarsam kırılabilir"dedim kendime ve yavaşça bir ağacın altına oturdum.Sakinleşmeliydim...İntikam fikri bana güç verse de şimdilik dinlenmek daha mantıklıydı.Gömleğimdeki resmi çıkardım ve baktım..."Ailem"dediğim insanlar bir gecede gözümün önünde katledilmişti...O lanet geceden aklımda kalan tek şey bizi mahveden askerin gözleriydi.Bir gün o asker benden onu öldürmemi dileyecekti ve ben onun bu isteğini seve seve yerine getirecektim.Hayatım o güne bağlıymış gibi yaşamaya karar vererek ayağa kalktım.Ancak karnımdan rahatça duyabileceğim kadar gür bir sesle bir gurultu geldi."Doğruya...İki gündür bir şey yememiştim."dedim kendi kendime.Muhtemelen ormanın ortalarında olmalıydım.Garip ama aç olmama ve bu kadar olaya rağmen dikkatim başka bir şeye takılmıştı.Ben ORMANDAYDIM...Çocukken bakmaya bile korktuğum bir ormanın tahminen tam ortasındaydım ve hala sapasağlamdım.En azından bedenen..."Biraz iyimser davranmak bana iyi gelecektir."diyerek yürümeye başladım.Olayları atlatmam düşündüğümden daha kısa sürmüştü ve açlığım giderek daha büyük bir yük olmaya başladı.Amaçsızca yürüyordum.Burnuma kötü kokular geliyordu.Birisi yakınlarda ölmüş olmalıydı...Neyse biraz olsun iştahımı tıkamıştı bu koku.Boş boş yürürken birden gözüme bir şeyler takıldı.Fazlasıyla canım sıkılmıştı ve tembel bir şekilde gittim yanına.Ama burada bir kasaya yakın meyve vardı...Hemen yemeye başladım.Biri hariç hepsi çürümeye yüz tutmuştu.Hepsini yedikten sonra en büyük insani yükümden de kurtulmuş bir şekilde yürümeye başladım.Hava bulutluydu biraz...Yağmur yağabilirdi ve bu olabilecek en güzel şeydi...düşündüğüm gibi yağdı da...Ufak bir damla yüzümde bir gözyaşı gibi süzüldü.Ardından bir tane daha ve bir tane daha...Yağmur sakinleştiriyordu beni.Sesi ise mükemmeldi benim için...Ancak bir anda şimşek çakması başta biraz içimi ürküttü.Ardından istemsizce elimi kaldırdım.Çocukken de aynısını yapardım.Şimşeği tutmak isterdim hep...ve bir anda Muazzam bir gürültüyle dileğim gerçek oldu.Elime bir yıldırım düştü!Ancak hala tek parçaydım...Ağzım açık kaldı ve korkarak tekrar denedim.Yine oldu...Elimde tutabiliyordum.Rüyada olduğumu düşünüp kendime tokat attım ama bu gerçekti. Peki sebebi neydi diye düşünürken aklıma çürümeyen meyve geldi...Çocukça gelse de o "şeytan meyvesi" hikayesini düşündüm.Başka bir ihtimal olamazdı.Artık hayatım değişmişti ve buna tahmin ettiğimden çok daha hızlı uyum sağlayacaktım...

-- Edited by Raxxles on Sunday 7th of October 2012 12:10:15 AM

-- Edited by Raxxles on Sunday 7th of October 2012 03:50:35 PM

tenko tenko no mi(hava hava meyvesi)
paramecia

rp:
Ormanda her zamanki gibi gezip antreman yapıyordum.saatlerce çalışmış acıkmış ve susamıştım.Oralarda bir nehir vardı nehirden su içtim ancak karnım açtı.Gidip esi korsanların bıraktıkları bir şeyler var mı diye bakıyim dedim.Birkaç ekmek bulmuştum ama bunlar bana yetmezdi biraz daha arama yaptıktan sonra garip bir meyve buldum meyveyi düşünmeden yedim meyvenin tadı çok kötüydü ama karnım açtı.Karnım doyunca gidip antremana devam ediyim dedim her zamanki gibi tahtalardan yaptığım kuklanın birine vurdum ancak bu sefer farklı bir şey oldu yumruğumu attığımda tahta ileri doğru uçtu biraz elimi aşağı yukarı yaptım ve bu sefer daha farklı hissettim sanki hava beni taklit ediyordu.Ogünden sonra anladım ki yediğim meyve bana havayı kontrol etmemi sağlayan bir güç vermişti.

-- Edited by Menguni on Saturday 13th of July 2013 02:35:25 PM

Juryo juryo no mi(juryoku) (Yer çekimi yer çekimi meyvesi)
Türü:paramecia
Yiyen kişiye yer çekimini kontrol etme gücü verir.
Rp:
Birgün korsanların bırakıp gittiği gemilerde arama yapıyordum belki kendime yiyecek bulabilirdim.Birkaç ekmek ve meyve bulmuştum.Ekmekleri yemiştim ancak meyvelerin çoğu cürüktü fakat aralarında daha farklı bulunan bir meyve vardı sonra meyveyi ısırdım ama tadı çok kötüydü ve tükürdüm o meyveyi de bozuk sanmıştım daha sonra kendimi garip hissetmeye başlamıştım elimi havaya kaldırınca etraftako taşların havaya kalktığını farkettim o günden sonra yefiğimin şeytan meyvesi olduğunu öğrendim.(Not gerçek rp mde daha farklı olucak)

REDDEDİLDİ

Onaylandı

Başta 20 değil 10 kiloluk maddeleri çekip itebiliyorsun.Zaten adamlara saldırırken o hız 10 kiloyu yeterli seviyeye ulaştıracaktır.10 kiloluk maddeyi çekme süren 3 saniye.10 metre uzağa itebilirsin.Her maddeyi ağırlığı 10 kilodan az olsa da anca 10 metre uzağa fırlatabiliyorsun.İtip çektikçe zamanla yorulacaksın.Fakat kilosu az olanları itersen daha az yoruluyorsun.Ne kadar yaparsan yorulacağını gene rpde göreceksin.

Sen geliştikçe bu sınırlar artacak.Ne zaman ve ne kadar artacağı ise rp konularının hikayesine(düşmanına karşı zorlanmana vb.) bağlı.

Ayrıca Chibaku Tensei'i de şimdilik kabul edemem çok güçlü oluyorsun.Anca amiral seviyesine gelince kullanabilirsin o da Pain kadar güçlü olamaz.O zaman gelince daha ayrıntılı konuşabiliriz.

DNM wrote:

Meyve adı: tamashi tamashi no mi (ruh meyvesi)
Meyve özellikleri: ruha sahip olan herşeyle konuşabilme gerektiğinde ağaç,yeni ölmüş bi hayvan,çiçek vs gibisinden iradesiz yaratıkların ruhlarını alıp kendini güçlendirme, insanların ruhlarını okuyup niyetlerini anlayabilme, bir canlının ne zaman ölceğini bazen hissedebilir.
Meyve rp'si: Hades elleri kelepçeli geminin güvertesinde sessizce oturuyordu. 26 yaşındaydı krala karşı bir isyan çıkardığı için ülkesinden sürgün cezası almıştı. Geminin kaptanı ve tayfa sarhoş olmuştu ve garip kahkahalar atıp çocukların duymaması gereken sohbetler ediyorlardı. Bu arada gemiye bir adam sızmıştı. Sonunda küçük bir adaya varmışlardı. Birden kaptan ve tayfası toplanıp fısıldaşmaya başladı:

"Onu öldürmemiz gerek nasıl yapacaz?"

"Bence bir kayaya bağlayıp denize atalım!"

"Olmaz onun ne kadar güçlü olduğunu bilmiyor musun?" tayfası tartışırken iyice sarhoş olmuş kaptan yanında taşıdığı sopayı Hades'in kafasına kafasına vurmaya başlar bunu gören tayfa da tekmeleriyle yardım ederler Hades daha birşey diyemeden orada baygın düşer. Hades'i adaya bırakırlar, bu arada gemiye sızan adam adadaki tek palmiye ağacının altına bir kutu gömer ve gemiye geri biner ve batıdaki bir başka adaya giderler. Hades bir gün sonra uyanır. Hafızası yerinde değildir. Kutuyu bulur, kutuda batıya gitmesi gerektiği yazar. Palmiyeyi kullanıp batıdaki adaya gider ve ordaki saklı kutuyu notta yazdığı yerde bulur. Kutuda bir meyve vardır garip bir meyve aç olduğundan onu yer tadı çok kötüdür. Meyveyi yedikten sonra garip şeyler olur yüzmeyi unutmuştur, ağaçlar ve adadaki koyunlarla konuşabilmeye başlamıştır ayrıca koyunların öleceği zamanlar bunu çok önceden bildiğini farkeder.

Güçlü varlıkların ruhlarını çalamıyorsun ve güçsüzlerinkini çaldığın vakit ise sana birkaç saatlik güç artışı sağlıyor.Ne kadar olduğunu daha belirlemedim fakat ilerde rp yaparken göreceğiz.

Meyvenin adı: Kesu Kesu No Mi (Söndür Söndür Meyvesi)

Meyvenin Özellikleri: 

Temel olarak Kesu Kesu No Mi kullanıcısına herşeyi söndürebilme yeteneği kazandırır. Söndürme işleminin üç farklı fonksiyonu vardır. 

1-Bir ateşi (yanma reaksiyonunu) ya da ışığı söndürmek.

2-İçi gaz dolu bir cismi (velev ki balon) söndürmek.

3-Bir duyguyu, hissi, arzuyu vs. söndürmek.

Örnek RP: 

Birbiri ardına günler geçirdim o yeryüzünün en gereksiz köyünde, Herbiri bir diğerinin aynı, herbiri bir diğerinden daha gereksiz günler. takvime sorduğumda "7 yıl" diyor, "7 uzun yıl geçirdin orada. Köylüler baktılar sana. Kasabın evinde kaldın, çocuğu olmuyordu kasabın, seni evlat edindi. Babalık yapmak istedi sana, Ama üzüntüden ve dertten başka hiç birşey getirmedin zavallı adamın hayatına. Tek istediği normal bir evlat sahibi olabilmekti, Sen ise bunu ona verebilecek son kişiydin: Sevmedin, sevinmedin, gülmedin hatta gözlerinin önünde öldüklerinde üzülmemiştin bile!" Haddinden fazla konuşuyor bazı takvimler... 7 yıl ha? Benim için hepsi birbinin aynı tek bir gün yaşadım orada.. Sonra şu korsanlar geldiler. Onlar gelip herkezi öldürdüğünde 7 yaşındaydım, ama benim için sadece hayatımın 2. günüydü... 2. Bir gün başlamıştı çünkü o gün diğerlerin farklı bir şey olmuştu, küçük bir fark. "Ne!" diye bağırdı bir anda takvim hiddetle. "Küçük bir fark mı ? Bütün köyü kılıçtan geçirdiler ve sen buna küçük bir fark mı diyorsun?" Aslında o gün benim de ölmem herşeyi sonlandırabilirdi. Ama nedense kaptanın dikkatini çekmiştim, kafama silahı dayayıp ağlamamı beklediğini hatılıyorum. Neyse işte sonra kasabı falan da öldürüp beni gemiye aldılar. Ömrümün 3. gününü o gemi de geçirdim, 20 yıl süren bir gün. 20 yıl kaç eder diye sorsam şimdi şu takvime... Bazen cümleyi bitirmek bile gelmiyor içimden. Her gün aynı şeyi yaparlardı, hiç bir zaman anlam veremedim hareketlerine. Ne zevk alırlardı mesela bana işkence yapmaktan. Her gün işkence yaparlardı, hatta birinde iyice kızdılar neden ağlamıyorum diye. O zaman kesmişlerdi kollarımı öyle değil Meyvenin adı: Kesu Kesu No Mi (Söndür Söndür Meyvesi)

Meyvenin Özellikleri: 

Temel olarak Kesu Kesu No Mi kullanıcısına herşeyi söndürebilme yeteneği kazandırır. Söndürme işleminin üç farklı fonksiyonu vardır. 

1-Bir ateşi (yanma reaksiyonunu) ya da ışığı söndürmek.

2-İçi gaz dolu bir cismi (velev ki balon) söndürmek.

3-Bir duyguyu, hissi, arzuyu vs. söndürmek.

Örnek RP: 

Kayığın içinde bulduğum takvime bakıyordum, Ne işi vardı bir korsan gemisinin kayığında bu takvimin. Çoğu okumayı bile bilmiyordu halbu ki. İlk kez bir takvime bakıyordum. Hiç tutmamıştım zamanın hesabını bu güne dek. Geçirdiğim onca zaman ilk kez geliyordu aklıma...

Birbiri ardına günler geçirdim o yeryüzünün en gereksiz köyünde, Herbiri bir diğerinin aynı, herbiri bir diğerinden daha gereksiz günler. takvime sorduğumda "7 yıl" diyor, "7 uzun yıl geçirdin orada. Köylüler baktılar sana. Kasabın evinde kaldın, çocuğu olmuyordu kasabın, seni evlat edindi. Babalık yapmak istedi sana, Ama üzüntüden ve dertten başka hiç birşey getirmedin zavallı adamın hayatına. Tek istediği normal bir evlat sahibi olabilmekti, Sen ise bunu ona verebilecek son kişiydin: Sevmedin, sevinmedin, gülmedin hatta gözlerinin önünde öldüklerinde üzülmemiştin bile!" Haddinden fazla konuşuyor bazı takvimler... 7 yıl ha? Benim için hepsi birbinin aynı tek bir gün yaşadım orada.. Sonra şu korsanlar geldiler. Onlar gelip herkezi öldürdüğünde 7 yaşındaydım, ama benim için sadece hayatımın 2. günüydü... 2. Bir gün başlamıştı çünkü o gün diğerlerin farklı bir şey olmuştu, küçük bir fark. "Ne!" diye bağırdı bir anda takvim hiddetle. "Küçük bir fark mı ? Bütün köyü kılıçtan geçirdiler ve sen buna küçük bir fark mı diyorsun?" Aslında o gün benim de ölmem herşeyi sonlandırabilirdi. Ama nedense kaptanın dikkatini çekmiştim, kafama silahı dayayıp ağlamamı beklediğini hatılıyorum. Neyse işte sonra kasabı falan da öldürüp beni gemiye aldılar. Ömrümün 3. gününü o gemi de geçirdim, 20 yıl süren bir gün. 20 yıl kaç eder diye sorsam şimdi şu takvime... Bazen cümleyi bitirmek bile gelmiyor içimden. Her gün aynı şeyi yaparlardı, hiç bir zaman anlam veremedim hareketlerine. Ne zevk alırlardı mesela bana işkence yapmaktan. Her gün işkence yaparlardı, hatta birinde iyice kızdılar neden ağlamıyorum diye. O zaman kesmişlerdi kollarımı öyle değil mi ? "13 yaşındaydın, okula gidebilirdin, belki seni hiç sevmeyecek bir kıza aşık olurdun. Mahalle maçlarına gidebilirdin, belki okul takımına bile alırlardı seni.. " Eeh Amma uzatıyorsun lafı, İşte o zamandan kalma bu kollarımdaki bıçaklar. Aslında epey iyi öğrenmişim kullanmayı bunca yılda. Kitap bile okuyabilirim istesem, sayfalarını kılıçlarla çevireceğim bir kitap. Ama zaten ben kitap okumuyorum. Sonra yine eğlenmek için güverteye getirdiler beni, bu sefer ne kılıçlar vardı ne sırtıma koyacakları ağırlıklar ne ateş ne kızgın demir. "Şu ucubeye yedirelim." Dedi bir tanesi. Eğlence için yedirdikleri bu meyvenin ölümü getireceğini asla bilemezlerdi

İlahi Komedya! Hiç yeryüzüne gelmemeliydi bu meyve, hele ki benim vücudumda. Bu benim, tüm arzularımı söndüren meyveydi, Bu meyve annemin katiliydi. Bu meyve benim öz babamdı. İlk lokmayı alır almaz tanıdım onu, sanki öz kardeşimi görmüş gibi tanıdım onu. Sanki yıllardır damarlarım akan kanmışcasına hissettim onu. Evet evet hissettim. Demek buymuş hissetmek, sonra kaldırdım kafamı gözgöze geldim kaptanla, meraklıydı kaptanın gözleri, meyvenin gücünü merak ediyordu. Beni neye dönüştüreceğini merak ediyordu. Ama sonra, ben baktıkça o iri mavi gözlere, yavaş yavaş azaldı kaptanın merağı, arzlarının sönmeye başladığını hissedebiliyordum. Onun arzuları sönerken benim içimde yeniden bir çocuk doğuyordu sanki. Tutkuyu hissediyordum ilkkez, Hayatım boyunca yaşadığım her şeyi hissediyordum adeta, kasabın karısının ölürkenki gözleri geldi aklıma, sonra annem geldi aklıma, annemin gözleri gibi sönüyordu şimdi kaptanınkilerde onunkiler söndükçe benim içimde yeşeriyordu duygular. Şimdi hissediyordum 20 yıldır çektiğim acıları, şimdi ilk kez nefret ediyordum bu korsanlardan. Daha fazla hissetmek istedim, daha fazla nefret etmek istedim bu korsanlardan. Daha fazla hissetmek için daha fazla söndürmeliydim. Daha fazla yaklaşmalıydım kaptana. Bir iki adım attım yanına kadar geldim, ama yetmiyordu daha fazla yaklaşmalıydım. Sağ kolumu kaldırıp hızla soktum kılıcımı göğsüne kan kılıçtan süzülerek bedenime kadar aktığında. İliklerine kadar hissettim kaptanın tüm arzularını. Hepsi artık benimdi kılıcımı çektiğimde ise ondan geriye sadece bir ceset kalmıştı.

O gece hepsini öldürdüm o korsanların birer birer. Öyleki her birini öldürüp söndürdüğümde hayallerini, ben bir adım daha yaklaşıyordum insanlığa. Bir kayığa binip uzaklaştım sonra 6-7 saat sonra tekrar azalmaya başladığını hissettim içimdeki arzuların, bitmeye başlamıştı başkalarından çaldığım arzular. Yeniden hissedebilmek için yeniden söndürmem gerekecekti. Bu sefer başkalarının hayallarini söndürmeliydim. Sonra onlar da bittiğinde yeniden yapacaktım aynısını. İlk kez bir şeyi arzuluyorum; arzulamayı. Daha çok arzulamak için sonsuza kadar devam edmeliyim başkalarının arzularını söndürmeye..  

Takvimi suya attım, ve kürek çekmeye devam ettim...

Ddşdşd